نوروز

یگانگی و همدلی اقوام مختلف ایرانی سرانجام به بنیاد نخستین حکومت منظم هخامنشی و صدور اولین منشور حقوق بشر توسط کورش در سال 539 پیش از میلاد انجامید و به عنوان یک سند افتخارآمیز به جهانیان تقدیم شد. اندیشه نیک، گفتارنیک و کردار نیک، از رود سیحون در شرق تا خلیج‎فارس در جنوب و رود نیل، رهنمون ملل مختلف گشت و سرزمین ایران که در میان شرق و غرب قرار گرفته بود به مرکز بزرگ ارتباطی بین اقوام گوناگون تبدیل شد و سبب رونق دادوستد بازرگانی و پیشرفت فرهنگ و تمدن گردید. برگزاری جشن نوروزی و آیین‎های ملی در تخت جمشید و تیسفون ذوق سرشار ایرانی را به دوردست‌ها برد. سرودهای آن، همچو ابر بهاری با عبور از مرزها، در سرزمین‎های دیگر ملل جاری شد و سنت‎های زیبا و قشنگ آن که حکایت از پیوند دلها داشت در بین ملل رواج یافت. خشونت به سایه رفت و صلح برقرار گردید و اخلاق خوب ایرانی نمادی برای سایر ملت‎ها شد. نوروز دشت و دمن را با گلهای سرخ یاقوتی، لاله‎ها، نرگس‎های شهلا و یاس‌های زیبا، سرسبزی‌ها را با دنیایی از عطر برگهای رنگین خود دل‎انگیز می‎کند و امید و شادی را در قلب مردم بوجود می‎آورد.
و دهقان نیکو نهاد که شب‎های بلند زمستان سرد و یخبندان را با قصه‎های پرشکوه شاهنامه فردوسی که سینه به سینه از نسلی به نسل او انتقال یافته پشت سر می‎گذارد و به سوی زمین که با او پیوندی ابدی و ناگسستنی دارد و هرگز تاب تحمل دوری‎اش را ندارد. می‎رود تا آن را بکاود و بذر نان را در آن بیفشاند.